Vrije dag

Eindelijk weer een vrije dag(?!), vandaag verblijven we in Bukoba, Tanzania. We konden kiezen uit fietsen, zwemmen of wat anders en, zoals je ziet, ben ik om jullie een plezier te doen in het dorp maar op zoek gegaan naar een internetcafe.
En jawel hoor, die hebben ze hier ook. De eerste in een donker winkeltje met wel 1 werkende computer. De tweede heeft er een paar en daar zit ik nu, maar hier is het best wel druk.
Zoals ik al had ge-sms-t zijn we sinds gistermiddag in Tanzania en reizen we vanavond bovenop de trossen bananen naar Mwanza.
De reis door Oeganda was een hele belevenis. Overal wordt de truck waar we mee rondreizen hartelijk begroet en zwaaien we onze handen blauw. Ze zijn niet zoveel blanken gewend! Mzungu worden we hier (in het swahili) genoemd. Blanke dus! Hier zijn ze niet zo moeilijk: wit = blanke.
Hoogtepunt -so far- hebben we gehad in Bwindi. Daar hebben we op de campsite oud & nieuw gevierd, maar vandaar uit ook de berggorilla's bezocht. Op oudjaarsdag was het mijn beurt.
Een deel van de groep was de dag ervoor al naar de dieren geweest en teruggekomen met uitgebreide verhalen over aanrakingen, borstgeroffel enzovoort.
Aan ons (groepje van acht) was de Mubare familie toegewezen: 1 silverback, 3 blackbacks (jonge mannetjes), 4 vrouwtjes en 1 baby gorilla.
Nou moet je weten dat de gang van de familie dagelijks wordt bijgehouden en dat, voordat een groep toeristen op pad gaat, rangers al anderhalf uur naar de dieren op zoek zijn. Om 9 uur vertrokken wij dus goedgemutst de berg op. Na ongeveer 3 kwartier stonden we boven en toen ging de mobiel van onze ranger af: de gorillas zijn het park uit gelopen en jullie moeten terug. Afijn, dik een half uur later stonden we weer beneden en werd ons groepje (let op: 8 toeristen, 2 gewapende bewakers, 2 rangers en een stuk of 10 - je gaat toch niet je eigen bagage omhoog dragen?- dragers)in de laadbak van een pick-up naar de voet van een berg een paar kilometer verdwer gebracht. Vandaar zijn we na een wandeling door de bananenplantages een steile berg opgeklommen om daar eindelijk de gorillas te treffen. Het was hard werken, maar het was het waard. Ik heb tientallen foto's genomen, dus die zullen jullie nog wel zien.

De verdere verhalen zal ik jullie nog even onthouden, maar het is hier goed toeven. Al versta je de bevolking vanzelfsprekend nauwelijks.
Maar nog even terugkomend op de situatie in Kenia: We gaan, zoals het er nu voorstaat NIET meer terug naar Kenia!!!!
We merken er hier niks van, maar de situatie aldaar is niet al te best. We zijn in de eerste week dwars door het gebied gereisd waar nu de grootste problemen schijnen te zijn en hebben op, vele verkiezingsposters na, niets gemerkt van potentiele problemen.
Tijdens het eten gisteravond werd ons verteld dat wij waarschijnlijk vanuit Tanzania terugreizen naar Nederland. Wanneer precies en waar vandaan is nog niet duidelijk (maar waarschijnlijk gewoon met de KLM, maar dan vanaf Mount Kilimanjaro airport). We zullen het wel beleven. Met mij is in ieder geval alles goed. Geen vervelende reizigerskwaaltjes gehad, wel een beetje verkouden geweest, maar dat ging hier snel over.
Ik wens jullie alvast een prettig weekend en misschien tot volgende week.
(of later?)

Gerrit

:SMS update:, 7 januari 2008 :
RECTIFICATIE: In mijn eerdere bericht sprak ik mijn teleurstelling uit over de Serengeti. Daarmee moet je natuurlijk wachten tot je er uit bent!
Op de weg naar buiten kun je nog best wel veel tegenkomen, leeuwen enzo. Dus als je in de buurt bent, is een bezoekje de moeite waard.



:SMS update:, 7 januari 2008 :
Het laatste deel gaat beginnen! Na de overtocht naar Mwanza waarvan ik jullie de details zal besparen, behalve dat ik de stank waarschijnlijk nooit meer vergeet, staan we nu bij de ingang van Serengeti NP. Even lunchen en dan nog maar 120km rijden. Iedereen die er geweest is, is er enthousiast over, dus dat beloofd wat. En het eerste wilde beest is al gespot: een schildpad!



:SMS update:, 7 januari 2008 :
We scheuren op dit moment over de weidse vlakten van de Serengeti op weg naar de Ngorongoro krater. En jammer, het viel een beetje tegen. Weinig dieren gezien, maar wel een luipaard van dichtbij! Verder hebben we al meer dan twee dagen niet kunnen douchen, ik ben volgens mij ook niet zo bruin als het lijkt! Vanwege de veranderingen in de route slapen we vanavond op de kraterrand. Wie er geweest is, weet wat dat betekent: bibberen van de kou. Maar de douches zijn er inmiddels warm. Zeggen ze.


:SMS update:, 9 januari 2008 :
Een laatste bericht voor vertrek: het zit er op!! Als plaatsvervangend reisleider(!) heb ik de retourtickets geregeld, dus we komen toch naar huis. We gaan zodirect nog even een buffet wegwerken en dan op weg naar het vliegveld. In Arusha, want Nairobi vindt men te gevaarlijk voor ons!
Overigens probeerde ik daarnet mijn weblog bij te werken, maar helaas... Internet en Afrika: het is het nog net niet. Tot gauw! Groeten Gerrit