Thuis

Ja hoorrrrrrrrr! Daar is ie weer!!!!
Een beetje ribbelig vanwege slaaptekort als gevolg de de nachtvlucht in de afgelopen nacht, maar weer helemaal schoon na een uitgebreide warme douche, zit ik weer thuis. Alles is alweer uitgepakt en de ene helft van de kleren zit in de wasmachine, terwijl de andere helft al in de wasdroger ligt.

En ach, best wel weer veel beleefd de afgelopen drie weken. Al zeg ik het zelf.
Dennis, de dappere Masai-krijger in de Masai Mara, die ik -naar wordt gesteld- met mijn foto's van Nederland in het algemeen en een trein in het bijzonder, rijp voor de dorpspsycholoog heb gekregen. (al ging dat op een gegeven moment een eigen leven leiden!)
De reisdag van Nakuru in Kenia naar Jinja in Oeganda. Vertrek 's ochtends in het donker en aankomst 's avonds in het donker. En geen meter 'normale' weg, alleen maar hobbels, bobbels, kuilen en putten. Volgens mij mis ik sindsdien een nier.
De Nederlandse chimpanseebezoeker die met een blik op mijn fotocamera de legendarische woorden uitsprak: "Leuk voor op vakantie, maar op safari moet je een camera als de mijne (met lens van ca. 50 cm) hebben." Dezelfde camera waarvan 's morgens nog aan één van mijn reisgenoten gevraagd moest worden hoe de flitser uitgezet kon worden.
Of mijn inmiddels legendarische(?) val in het ravijn na het bezoek aan de berggorillas, waarbij een rotsblok mij dreigde te verpletteren en slechts een struikje mij behoedde voor een val in een peilloze diepte?
De overtocht over het Victoriameer van Bukoba naar Mwanza op de bananenboot waarop naast veel bananen 400 passagiers meevoeren. 400? Nou, 600 ligt meer voor de hand en 800 geloof ik ook nog!
Of toch mijn spot (ja,ja) in een tot dan toe bijna lege Serengeti van (onze eerste) volwassen mannetjesleeuw met de onderkoeld uitgesproken woorden: "Volgens mij zie ik iets van een leeuw liggen"?
Of toch op 5 meter van berggorillas staan, of bijna een kwartier lang met de truck achteruit rijden omdat 2 reisgenoten op haast onnavolgbare wijze een luipaard in het gras hadden getraceerd? Of de gigantische olifant die in de Ngorongoro krater op 2 meter langs onze auto liep? Of de vier leeuwinnen op jacht in dezelfde krater die werden ingesloten door meer dan 30(!) landrovertjes met toeristen? Of de poepende maraboe?
Of de chimpansees, of de berggorillas, of de giraffes? De kuddes olifanten! En natuurlijk die ene olifant, van wie de onderkant van zijn poot er bijna aflag nadat ie in een een val was gestapt! Of die plaatsjes in westelijk Oeganda - tegen de grens met Congo- waar ze niet zo vaak een mzungu/blanke zien. Waar je wordt nagestaard of onderwerp van gesprek bent ("swahili, swawili ... mzungu ... swahili")en waar de kinderen in het ergste geval van je schrikken?

Ach, wat heb ik toch een avonturen beleefd, daar in Oost Afrika. En weet je wat eigenlijk best wel gek is: helemaal geen enge beesten daar!!

O,
ps. Iedereen die in de afgelopen weken heeft gereageerd op mijn berichten: dankjewel! Internet bleek toch iets te hoog gegrepen voor een kampeersafarivakantie. Of het was er niet of het was dermate traag dat de site niet wilde opstarten. Vandaar dat ik de meeste reacties pas na terugkomst heb gelezen. Gelukkig kon ik jullie nog een beetje op de hoogte houden met sms-jes. Al zijn die naar nu blijkt ook niet allemaal aangekomen. Maar het blijft vreemd: sta je in een wildpark, echt in-the-middle-of-nowhere, geen boom te bekennen, zelfs niet aan de horizon. En dan heb je nog gewoon bereik met je mobiele telefoon! Lang leve Celtel.